Sure, Mekke
döneminde inmiştir ve nüzul sırasına göre 29. suredir. Sure 4 ayettir.
Râhmânir-Râhîm
(Merhamet eden Merhametli) Allah’ın Adıyla
1.
Kureyş’in alışkanlığı1 için,
1 “ا۪يلَافِ”
(îlâf) sözcüğü, “alışmak”, “uyum sağlamak”, “bir şeyi tanıdık ve kolay hale
getirmek” gibi anlamlara gelir. “îlâf” sözcüğü ile Muhammed Nebi’nin mensubu
olduğu Kureyş kabilesinin alışkanlık haline getirdiği düzenli ve güvenli
ticaret seferlerine işaret edildiği düşünülmektedir.
2. Kış
ve yaz yolculuğu onların alışkanlığıdır.
3. O
halde bu evin (Kabe’nin) Rabbine kulluk (hizmet) etsinler.
4. O,
onları açlıktan doyurdu ve korkudan emin kıldı.1
1 Bu
ayet, Yüce Allah’ın Kureyşlilere sağladığı nimetlere ve güvenliğe dikkat
çekmektedir. Özellikle ticaret yollarındaki emniyet ve rızık imkânları
vurgulanmaktadır.
